ادنوکارسینوم داخل‌مخاطی مری
ادنوکارسینوم داخل‌مخاطی یک نوع سرطان در مراحل اولیه مری است. به این دلیل به آن “داخل‌مخاطی” گفته می‌شود که سلول‌های توموری فراتر از مخاط، که لایه نازکی از بافت درون مری است، گسترش نیافته‌اند. گزینه‌های درمانی برای بیماران مبتلا به ادنوکارسینوم داخل‌مخاطی شامل برداشتن مخاطی آندوسکوپیک (EMR) و گاهی برش زیرمخاطی آندوسکوپیک (ESD) هستند.
مری
مری یک لوله عضلانی توخالی است که گلو (حنجره) را به معده متصل می‌کند. عملکرد اصلی آن، انتقال غذا و مایعات از دهان به معده برای هضم است. هنگام بلع، دیواره‌های مری به طور هماهنگ منقبض می‌شوند، که این حرکت به نام پرستالتیک شناخته می‌شود و موجب حرکت غذا به سمت پایین می‌شود. مری همچنین دارای sphincterهایی در هر دو انتها است که به عنوان دریچه‌های عضلانی عمل می‌کنند و برای اجازه دادن به عبور غذا و مایعات باز می‌شوند و برای جلوگیری از برگشت محتویات معده به مری و دهان بسته می‌شوند.
ادنوکارسینوم داخل‌مخاطی مری از کجا شروع می‌شود؟
ادنوکارسینوم داخل‌مخاطی مری معمولاً از سلول‌های غده‌ای که قسمت پایین مری را می‌پوشانند آغاز می‌شود. این ناحیه به عنوان پیوند گاستروئسوفاژئال معروف است. این نوع سرطان معمولاً مرتبط با وضعیتی به نام مری باررت است که در آن سلول‌های سنگفرشی طبیعی مری به سلول‌های غده‌ای تبدیل می‌شوند.
علائم ادنوکارسینوم داخل‌مخاطی مری
متداول‌ترین علائم ادنوکارسینوم داخل‌مخاطی مری شامل موارد زیر است:
- دشواری در بلع (به ویژه غذاهای جامد)
- درد قفسه سینه
- بدتر شدن رفلاکس اسید
- کاهش وزن
چه عواملی منجر به ادنوکارسینوم داخل‌مخاطی مری می‌شود؟
ادنوکارسینوم داخل‌مخاطی مری ناشی از وضعیتی به نام مری باررت است که نتیجه برگشت طولانی‌مدت اسیدهای معده به مری (بیماری رفلاکس اسید) می‌باشد. به همین دلیل، ادنوکارسینوم داخل‌مخاطی معمولاً پس از سال‌ها رفلاکس اسید توسعه می‌یابد.
وقتی داخل مری به مدت طولانی در معرض اسید معده قرار می‌گیرد، سلول‌های سنگفرشی که به طور طبیعی داخل مری را می‌پوشانند، به سلول‌های غده‌ای تبدیل می‌شوند که شبیه به سلول‌های موجود در روده کوچک هستند. این سلول‌های نوع روده‌ای به آسیب ناشی از اسیدهای قوی معده مقاوم‌ترند. تغییر سلول‌های سنگفرشی به سلول‌های نوع روده‌ای به عنوان متاپلازی روده‌ای نامیده می‌شود.
مری باررت نامی است که پزشکان برای توصیف متاپلازی روده‌ای در مری به کار می‌برند و به نام دکتر نورمن آر. باررت، جراحی که در سال‌های ۱۹۵۰ در لندن فعالیت می‌کرد، نام‌گذاری شده است. افرادی که سال‌ها با مری باررت زندگی می‌کنند ممکن است نوعی رشد غیرطبیعی به نام دیسپلازی توسعه دهند که با افزایش خطر ابتلا به ادنوکارسینوم داخل‌مخاطی مرتبط است.
عناصری که باید در گزارش پاتولوژی ادنوکارسینوم داخل‌مخاطی مری جستجو کرد
درجه بافت‌شناسی
پاتولوژیست‌ها از اصطلاح تمایز یافته برای تقسیم ادنوکارسینوم داخل‌مخاطی مری به سه درجه استفاده می‌کنند:
- ادنوکارسینوم خوب تمایز یافته: بیش از ۹۵٪ تومور شامل غدد است و به این تومورها درجه ۱ داده می‌شود.
- ادنوکارسینوم با تمایز متوسط: ۵۰ تا ۹۵٪ تومور شامل غدد است و به این تومورها درجه ۲ داده می‌شود.
- ادنوکارسینوم بد تمایز یافته: کمتر از ۵۰٪ تومور شامل غدد است و به این تومورها درجه ۳ داده می‌شود.
عمق تهاجم و مرحله تومور پاتولوژیک (pT)
ادنوکارسینوم داخل‌مخاطی مری از یک لایه نازک از بافت روی سطح داخلی مری به نام مخاط آغاز می‌شود. در مری، مخاط شامل سه بخش است: اپی‌تلیوم، لامینا پروپریا، و عضله مخاطی. گزارش پاتولوژی شما ممکن است توصیفی از بخش‌های مختلف مخاط که توسط تومور درگیر شده‌اند ارائه دهد. بر اساس تعریف، همه ادنوکارسینوم‌های داخل‌مخاطی مری دارای مرحله تومور پاتولوژیک pT1a هستند.
تهاجم پیرامونی
پاتولوژیست‌ها از اصطلاح “تهاجم پیرامونی” برای توصیف وضعیتی استفاده می‌کنند که سلول‌های سرطانی به یک عصب چسبیده یا آن را تسخیر می‌کنند. تشخیص “تهاجم درون‌عصبی” به انی وضعیت مربوط می‌شود که در آن سلول‌های سرطانی درون عصب یافت می‌شوند. حضور تهاجم پیرامونی مهم است زیرا به سلول‌های سرطانی اجازه می‌دهد که از طریق عصب به نواحی نزدیک نفوذ کنند و این می‌تواند خطر عود تومور پس از جراحی را افزایش دهد.
تهاجم لنفواسل
تهاجم لنفواسل هنگامی رخ می‌دهد که سلول‌های سرطانی به یک رگ خونی یا رگ لنفاوی نفوذ کنند. رگ‌های خونی لوله‌های نازکی هستند که خون را در سرتاسر بدن حمل می‌کنند، در حالی که رگ‌های لنفاوی مایع لنف را حمل می‌کنند. تهاجم لنفواسل حائز اهمیت است زیرا به سلول‌های سرطانی اجازه می‌دهد که به دیگر نقاط بدن از جمله غدد لنفاوی یا کبد گسترش یابند.
اثر درمانی
اگر شما درمان سرطان (چه شیمی درمانی یا رادیوتراپی و یا هر دو) پیش از برداشته شدن تومور دریافت کرده باشید، پاتولوژیست شما به دقت ناحیه بافتی که تومور قبلاً در آن شناسایی شده را بررسی می‌کند تا ببیند آیا سلول‌های سرطانی هنوز زنده‌اند یا خیر (زنده و قابل شناسایی).
مارکرهای زیستی
-
HER2: پروتئینی که به عنوان یک گیرنده عمل می‌کند و رشد و تقسیم سلول را کنترل می‌کند. حدود یک در پنج مورد ادنوکارسینوم مری شامل تولید بیش از حد HER2 است. تست برای تعیین بهترین رویکرد درمانی انجام می‌شود.
-
پروتئین‌های ترمیم اشتباه: سیستم ترمیم اشتباه که شامل چهار پروتئین متداول (MSH2، MSH6، MLH1 و PMS2) است. تست برای این پروتئین‌ها می‌تواند به پیش‌بینی کارایی درمان‌های خاص کمک کند.
-
PD-L1: پروتئینی که فعالیت سلول‌های ایمنی T را کاهش می‌دهد. تست برای PD-L1 به تعیین اینکه کدام بیماران ممکن است از درمان‌های هدفمند استفاده کنند کمک می‌کند.
این اطلاعات می‌تواند به پزشکان و بیماران در درک بهتر ادنوکارسینوم داخل‌مخاطی مری و گزینه‌های درمانی موجود کمک کند.
